"Uşaqlığım da çətin keçib. Mən Kobuleti rayonunda, Dağvaşi kəndində anadan olmuşam. Biz altı bacı-qardaş idik. Anam dul qalanda 33 yaşı var idi. Atam Batumidə, telefon xidmətində işləyirdi. Bir dəfə hardasa xətt qırılmışdı, onu düzəltməyə getdi və məlum oldu ki, kimsə elektrik xəttini səhvən telefona qoşub. Yadınızdadırsa, o vaxtlar, 1990-cı illərdə hamı özü üçün pərakəndə elektrik xətti kəçmişdi, xaos var idi bu baxımdan. Onu elektrik cərəyanı vurdu, 38 yaşında öldü.
Dörd bacı və iki qardaş qaldıq. Yazıq anam bizim anamız, atamız, nənəmiz və babamız idi. Səhərdən axşama kimi işləyir, satış üçün tərəvəz yetişdirir, toyuq saxlayır, özü də şəhərə aparıb, satırdı. O vaxt hamı yoxsulluq içində yaşayırdı, amma biz yenə də başqalarından daha kasıb idik”, - Eka deyir.