Sıra çatır sakinlərin yol problemlərindən danışmağa. Deyilənə görə, kəndin yolu əvvəllər lap pis gündə imiş. İkinci Qarabağ Müharibəsi vaxtı kənd şəhid verəndən sonra, hökumət nümayəndələrinin yolu Balik tərəfdən də düşüb. Elə o vaxtdan bura asfalt yol çəkməyi qərarlaşdırıblar, amma bütün kəndə yox, təkcə şəhid ailəsinin evinə qədər.
“Yəni bizə baxsınlar deyə, mütləq ölməliyik”,- kənd sakinlərindən biri deyir.
Bu yerdə başqa bir kəndli Tofiq Mirzəməmmədov söhbətə qoşulur. Deyir, kəndin dərdi çoxdur, amma heç kəs qulaq asmaq istəmir.
“Körpə uşaqlar palçığa bata-bata məktəbə gedirlər. Bələdiyyə baxmır, icra baxmır, deputat baxmır. Kimə deyək dərdimizi? Bircə prezidentimiz var, ona da səsimiz çatmır. Prezidentə “06” ilə məktub yollayırıq, “07” ilə geri qayıdır”.
Kənd sakinlərinin sözlərinə görə, hər dəfə 300-400 manat oduna pul verirlər, bir qışı beləcə keçirirlər. Məsələn, Tofiq kişi inəyini satıb, odun alıb. Oduna pul tapa bilməyən kəndlilər isə həyətdəki ağacları, mal təzəklərini, ən pis halda da köhnə paltarlarını, qaloşlarını yandırırlar.
“Meşəni qoymurlar qırmağa, deyirlər, ekologiyaya ziyan vurursunuz. Qaz da vermirlər. Bəs nə etməliyik? Paltarlarımız da qalmayıb yandırmağa, qaloş yandırırıq”, - Ağa Mirzəyev yarızarafat, yarıciddi deyir.